کد مطلب:141864 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
انتقال شهید به خیمه شهدا
برای انتقال بدن مطهر علی، امام جوانان اهل بیت را این گونه امر فرمود: «احملوا اخاكم؛ برادرتان را حمل كنید» آنها همه رفتند تا بدن مبارك علی را آورده، در برابر خیمه هایی كه محل رزم آنها بود بگذارند. [1] .
پس از آن بانوان خانه وحی از خیمه ها بیرون دویدند و نظاره كردند كه چگونه علی بر روی دست جوانان، در حالی كه به خون آغشته بود، و بر اثر شمشیر و نیزه قطعه قطعه شده بود، به سوی خیمه گاه حمل می شود. همه با دل های سوخته و گیسوان افشان و ناله هایی كه تا ملكوت می رفت به استقبال او آمده بودند. پیشاپیش همه عقیله بنی هاشم زینب كبری علیهاالسلام قرار داشت. او فریادزنان و ناله كنان جلو آمده [2] فریاد می زد: «یا اخاه! یا اخاه! وای برادرم! وای برادرم!» او آمد و خود را بر نعش علی انداخت. امام به سوی خواهر آمد، دست او را گرفت و به سوی خیمه گاه روانه كرد و بعد از آن از خیمه گاه بیرون شده به جوانان اهل بیت فرمود: «احملوا اخاكم؛ برادرتان را حمل كنید» جوانان علی را از قتلگاهش برداشتند و در برابر خیمه گاه بر زمین نهادند. [3] .
در زیارت ناحیه مقدسه قاتل حضرت علی اكبر، «مرة بن منقذ بن نعمان عبدی لیثی» مورد لعن امام قرار گرفته است. عبارت ناحیه این است: «... حكم الله علی قاتلك مرة بن منقذ بن نعمان العبدی، لعنه الله و أخزاه و من شرك فی قتلك و كان علیك ظهیرا؛ [4] خدا خود حكم كند بر قاتل تو، مرة بن منقذ بن نعمان عبدی لیثی، او را خداوند لعنت كند و ذلیلش سازد و هر كه در كشتن شما شریك شد و یاور آنها بود، خداوند جهنم را به آنها بچشاند كه چه بدجایگاهی است».
درسی كه می توان گرفت: وای بر قومی كه مورد لعن امام قرار گرفته اند! زبان امام «لسان الله»، دست او «ید الله»، چشم او «عین الله»، گوش او «اذن الله»، و چهره اش «وجه الله» است؛ در یك كلام، او آینه تمام نمای الهی و خواسته او همان خواسته خداوند، و نفرت او نفرت خداوند است؛ چرا كه اراده و مشیت او عین اراده پروردگار است. اگر امام دوری قومی را از رحمت خداوند طلب كرد، به حقیقت آنها از رحمت او برای همیشه دور خواهند بود.
پس از آن بانوان خانه وحی از خیمه ها بیرون دویدند و نظاره كردند كه چگونه علی بر روی دست جوانان، در حالی كه به خون آغشته بود، و بر اثر شمشیر و نیزه قطعه قطعه شده بود، به سوی خیمه گاه حمل می شود. همه با دل های سوخته و گیسوان افشان و ناله هایی كه تا ملكوت می رفت به استقبال او آمده بودند. پیشاپیش همه عقیله بنی هاشم زینب كبری علیهاالسلام قرار داشت. او فریادزنان و ناله كنان جلو آمده [2] فریاد می زد: «یا اخاه! یا اخاه! وای برادرم! وای برادرم!» او آمد و خود را بر نعش علی انداخت. امام به سوی خواهر آمد، دست او را گرفت و به سوی خیمه گاه روانه كرد و بعد از آن از خیمه گاه بیرون شده به جوانان اهل بیت فرمود: «احملوا اخاكم؛ برادرتان را حمل كنید» جوانان علی را از قتلگاهش برداشتند و در برابر خیمه گاه بر زمین نهادند. [3] .
در زیارت ناحیه مقدسه قاتل حضرت علی اكبر، «مرة بن منقذ بن نعمان عبدی لیثی» مورد لعن امام قرار گرفته است. عبارت ناحیه این است: «... حكم الله علی قاتلك مرة بن منقذ بن نعمان العبدی، لعنه الله و أخزاه و من شرك فی قتلك و كان علیك ظهیرا؛ [4] خدا خود حكم كند بر قاتل تو، مرة بن منقذ بن نعمان عبدی لیثی، او را خداوند لعنت كند و ذلیلش سازد و هر كه در كشتن شما شریك شد و یاور آنها بود، خداوند جهنم را به آنها بچشاند كه چه بدجایگاهی است».
درسی كه می توان گرفت: وای بر قومی كه مورد لعن امام قرار گرفته اند! زبان امام «لسان الله»، دست او «ید الله»، چشم او «عین الله»، گوش او «اذن الله»، و چهره اش «وجه الله» است؛ در یك كلام، او آینه تمام نمای الهی و خواسته او همان خواسته خداوند، و نفرت او نفرت خداوند است؛ چرا كه اراده و مشیت او عین اراده پروردگار است. اگر امام دوری قومی را از رحمت خداوند طلب كرد، به حقیقت آنها از رحمت او برای همیشه دور خواهند بود.
[1] الارشاد، ج 2، ص 107؛ تاريخ الامم و الملوك، ج 5، ص 447.
[2] مقتل الحسين مقرم، ص 324.
[3] تاريخ الامم و الملوك، ج 5، ص 446 - 447.
[4] اقبال الاعمال، ج 3، ص 74.